Бабарыка Маіна Максімаўна
Бабарыка Маіна Максімаўна нарадзілася 21 сакавіка 1930 года ў Віцебску. Дзіцячая пісьменніца, паэтэса, журналіст.
Дзяцінства Маіны Бабарыкі выпала на гады Вялікай Айчыннай вайны. У 1941 годзе ёй было 11 гадоў. Яе сям'я была эвакуіравана ў в. Урсала (Татарстан). У 1946 годзе яна вярнулася ў Віцебск. Спачатку скончыла сярэднюю школу № 10, потым – школу рабочай моладзі пры фабрыцы «Сцяг індустрыялізацыі», дзе адначасова працавала машыністкай.
У 1968 годзе скончыла факультэт пачатковых класаў Віцебскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя С. М. Кірава. Працавала на Віцебскай абласной студыі тэлебачання.
Першая публікацыя, якую Маіна Максімаўна лічыць пачаткам сваёй творчасці, – вершы ў фабрычнай шматтыражцы «Сцяг індустрыялізацыі» (1953).
У 1965–1985 гг. М. М. Бабарыка ўзначальвала рэдакцыю праграм для дзяцей і юнацтва. Паралельна шмат друкавалася ў абласной і рэспубліканскай прэсе.
З 1964 года ў выдавецтве «Мастацкая лiтаратура» пачалі выходзіць кніжкі для дзяцей, якія напісала Маіна Максімаўна.
Першы зборнік вершаў Маіны Бабарыкі «Книжкина неделя» выйшаў у 1964 годзе ў выдавецтве «Беларусь», у яго ўвайшлі вершы, якія паэтэса напісала для сваіх дзяцей.
Потым выходзілі зборнікі апавяданняў «Непоседы» (1965), «Про Светку и её друзей» (1967), «За круглым оконцем» (1972), «А у нас во дворе» (1974), «Возвращение в юность» (1996), «Как заболела и поправилась телепередача» (2007), «Витебский витраж» (2017).
З 1971 года – член Саюза журналістаў СССР. З 1976 года – член Саюза журналістаў БССР. З 2005 года – член Саюза пісьменнікаў Беларусі. Ганаровы член Саюза пісьменнікаў Беларусі.
Узнагароджана памятным знакам ЦК ВЛКСМ за эстэтычнае і ідэалагічнае выхаванне дзяцей і моладзі, бронзавым медалём ВДНГ СССР за цыкл тэлеперадач пра людзей і калектывы Віцебшчыны – удзельнікаў ВДНГ, дыпломам Саюза пісьменнікаў Беларусі за плённую працу на ніве беларускай літаратуры. Лаўрэат літаратурнай прэміі імя Петруся Броўкі па выніках 2015 года ў намінацыі «Літаратура для дзяцей».
Жыве ў Віцебску.
ЛІТАРАТУРА
1. Алимова, Е. Жизнь без правок / Е. Алимова // Витебские вести. – 2015. – 21 марта. – С. 11.
2. Алимова, Е. Я за искренность и чистоту / Е. Алимова // Витебский проспект. – 2008. – 31 янв. – С. 3.
3. Алимова, Е. «Я – молодая женщина!» / Е. Алимова // Витебский проспект. – 2005. – 18 марта. – С. 18.
4. Алимова, Е. «Я рисую свои стихи» / Е. Алимова // Витебский проспект. – 2010. – 1 апр. – С. 6.
5. Алимова, Е. «Я рисую свои стихи» / Е. Алимова // Витебские вести. – 2017. – 2 марта. – С. 20.
6. Ванич, Т. «Играю образов лавиной...» / Т. Ванич // Віцьбічы = Витьбичи. – 2015. – 21 марта. – С. 11.
7. Волкова, Л. Тепло ее души / Л. Волкова // Віцьбічы = Витьбичи. – 2005. – 17 марта. – С. 11.
8. Гусаченко, Т. «Как заболела и поправилась телепередача» / Т. Гусаченко // Народнае слова. – 2007. – 28 чэрв. – С. 15.
9. Гусаченко, Т. И. Боборико Маина Максимовна // Регионы Беларуси : энциклопедия : в 7 т. / редкол.: Т. В. Белова [и др.]. – Минск : БелЭн імя П. Броўкі, 2010. – Т. 2 : Витебская область : в 2 кн. – Кн. 1. – С. 71.
10. Дроздова, Н. А возраст спрятался среди дорог / Н. Дроздова // Віцьбічы = Витьбичи. – 2010. – 30 марта. – С. 2.
11. Дроздова, Н. Солнечный человек / Н. Дроздова // Віцьбічы = Витьбичи. – 2000. – 21 марта. – С. 2.
12. Дроздова, Н. У таланта есть только начало / Н. Дроздова // Віцьбічы = Витьбичи. – 2008. – 7 февр. – С. ХV. – (Прил.: Вечерний Витебск).
13. Иванова, Г. Еще не вечер! / Г. Иванова // Народнае слова. – 2010. – 30 сак. – С. 5.
14. Пастернак, Т. Творческий юбилей / Т. Пастернак // Народнае слова. – 2008. – 26 студз. – С. 5.
15. Потенкова, С. О том, что сердцу мило / С. Потенкова // Народнае слова. – 2009. – 16 мая. – С. 5.
16. Шпаковская, Г. Маина Боборико: «Я пазлы времени собрала, как могла» / Г. Шпаковская // Витебские вести. – 2016. – 22 нояб. – С. 7.
СПАСЫЛКІ
