Гарановіч Віталь Рыгоравіч нарадзіўся ў 1952 годзе ў в. Ермакі Маладзечанскага раёна Мінскай вобласці. Вучыўся ў Ермакоўскай васьмігадовай школе (1959–1967) і Хоўхлаўскай СШ (скончыў у 1969).

Служыў у Савецкай Арміі ў Прыкарпацкай ваеннай акрузе (1970–1972). Пасля арміі некаторы час працаваў у выдавецтве «Вышэйшая школа», а затым на паліграфічнай фабрыцы «Чырвоная зорка» ў Мінску. Скончыў філалагічны факультэт Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя М.Горкага (цяпер Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя Максіма Танка) (1977). Пасля заканчэння інстытута працаваў настаўнікам беларускай мовы і літаратуры Задарожскай васьмігадовай школы Глыбоцкага раёна Віцебскай вобласці. З 1979 па 1983 гг. узначальваў Кіраўскую сярэднюю школу на Глыбоччыне. На працягу 1983 па 2004 гг. – дырэктар СШ № 3 г. Глыбокае. У 2004 г. выбраны старшынёй Глыбоцкага райкама прафсаюза работнікаў адукацыі і навукі. Займаўся папулярызацыяй беларускамоўнага навучання. Быў сябрам Таварыства беларускай мовы і Таварыства беларускай школы.

Друкавацца пачаў рана. У школьны час вершы змяшчаліся на старонках рэспубліканскага часопіса «Бярозка», раённай газеты «Святло камунізму». У гады службы ў арміі актыўна супрацоўнічаў з рэдакцыяй ваеннай газеты «Слава Родины» Прыкарпацкай ваеннай акругі. Калі быў студэнтам філфака, друкаваўся ў інстытуцкай газеце «Савецкі настаўнік». У 1978 г. выступіў з падборкай вершаў у рэспубліканскім часопісе «Маладосць». У гэтым самым годзе з'явілася першая публікацыя вершаў на старонках штотыднёвіка «Літаратура і мастацтва». З гэтага часу рэгулярна друкуецца ў раённым, абласным і рэспубліканскім друку.

Неаднаразова ўдзельнічаў у літаратурных семінарах у Каралішчавічах. У 1997 г. ў выдавецтве «Мастацкая літаратура» выйшаў першы зборнік вершаў «Беразвечча», які быў адзначаны складальнікамі анталогіі беларускай паэзіі ХХ стагоддзя «Краса і сіла»: «...хоць запозненая, але яркая кніга». Кніга была станоўча ацэнена беларускай крытыкай. Наступныя лірычныя зборнікі: «Святло блакіту» (2002), «Саракі» (2007), «Нараджэнне вады» (2011) выйшлі ў выдавецтве «Беларускі кнігазбор». Гэтае ж выдавецтва ў 2003 годзе выпусціла зборнік песень «Глыбоцкі вальс» (у сааўтарстве з самадзейным кампазітарам Г. Шаколай). Лаўрэат літаратурнай прэміі Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі 2009 года (прэмія прысуджана за кнігу вершаў «Саракі»).

Памёр 17 красавіка 2012 года.

ЛІТАРАТУРА

1. Баравік, М. Віталь Гарановіч – у вершах і песнях застаўся / М. Баравік // Вольнае Глыбокае. – 2014. – 29 траўня. – С. 4.

2. Баравік, М. Незабыўны / М. Баравік // Веснік Глыбоччыны. – 2013. – 17 крас. – С. 5.

3. Гарановіч Віталь // Пісьменнікі Віцебшчыны : даведнік / рэд. Ф. Сіўко. – Віцебск, 2001. – С. 28–29.

4. Ён жыве і будзе жыць у памяці нашчадкаў // Веснік Глыбоччыны. – 2017. – 6 студз. – С. 4.

5. Жыгуноў, А. Дырэктар / А. Жыгуноў // Веснік Глыбоччыны. – 2004. – 21 жн. – С. 2.

6. Жыгуноў, А. Ягонае прызванне – быць паэтам / А. Жыгуноў // Веснік Глыбоччыны. – 2010. – 6 лют. – С. 1, 6.

7. Зінкевіч, А. «Гады – плыты жыцця ракі» / А. Зінкевіч // Веснік Глыбоччыны. – 2002. – 12 студз. – С. 2.

8. Кухта, Г. «У моцнага ветру – моцны дух» / Г. Кухта // Веснік Глыбоччыны. – 2016. – 6 лют. – С. 5.

9. Кухта, Г. Энергія жыцця / Г. Кухта // Веснік Глыбоччыны. – 2016. – 6 студз. – С. 4.

10. Мятліцкі, М. Ён будзе жыць у памяці нашчадкаў: яго Беразвечча / М. Мятліцкі // Веснік Глыбоччыны. – 2013. – 17 крас. – С. 5.

11. Плавінскі, Г. Памяці Паэта, Настаўніка, Сем'яніна / Г. Плавінскі // Вольнае Глыбокае. – 2015. – 12 лют. – С. 6.

12. Сутула, Г. Успаміналі Віталя Гарановіча / Г. Сутула // Веснік Глыбоччыны. – 2017. – 29 сак. – С. 8.

13. Суханаў, А. Прэмія – паэту і настаўніку / А. Суханаў // Народнае слова. – 2009. – 29 верас. – С. 5.

14. Сярогіна, Д. «Паэты не нараджаюцца выпадкова...» / Д. Сярогіна // Веснік Глыбоччыны. – 2017. – 28 студз. – С. 7.

15. Усцінаў, А. Педагог, паэт, патрыёт, грамадзянін / А. Усцінаў // Веснік Глыбоччыны. – 2017. – 11 лют. – С. 3.