Левін Барыс Міхайлавіч
Левін Барыс Міхайлавіч нарадзіўся 5 (24) студзеня (снежня) 1899 (1898) года ў в. Загародзіна Віцебскай губерні (зараз Лёзненскі раён), пісьменнік, сцэнарыст, журналіст.
Барыс Міхайлавіч у 19 гадоў пайшоў у Чырвоную Армію, удзельнічаў у Першай Сусветнай вайне. У 1918 годзе ваяваў у 3-м батальёне 299-га стралковага палка 11-й арміі, удзельнічаў у баях пад Ганюшкіна і Сафонаўкай; у 1919 годзе – у 3-м Горскім кавалерыйскім дывізіёне, ваяваў у Чорным Яры і Болдзе, удзельнічаў ва ўзяцці Царыцына; у 1920 годзе – у 2-м палку Таманскай кавалерыйскай брыгады, з брыгадай увайшоў у Баку.
Пасля звальнення з арміі абраў прафесію журналіста, друкаваўся ў сатырычных часопісах і газетах, пісаў сатырычныя апавяданні з жыцця студэнтаў і службоўцаў. З 1927 года працаваў у газеце «Известия», з 1932 года – літаратурны супрацоўнік газеты «Правда». Адначасова Барыс Левін вучыўся на фізіка-матэматычным факультэце Маскоўскага ўніверсітэта, які скончыў у 1930 годзе.
Літаратурная творчасць Барыса Левіна бярэ пачатак са зборніка «Расказы», потым яшчэ былі зборнікі «Абывацелі» і «Агульная мова». Адметнай з'явай у тагачасным літаратурным жыцці аўтара сталі аповесць «Жылі два таварышы» (1931) і раман «Юнак» (1932–1933).
У 1933 годзе Барыс Левін паспрабаваў сябе ў кінематографе, напісаўшы сцэнарый да псіхалагічнай кінадрамы «Адна радасць». Потым былі драмы «Радзіма» і «Пад ясным небам», гераічная аповесць «На Урангеля», якая была прысвечана падзеям грамадзянскай вайны. У 1939–1940 гг. пісьменнік прыняў удзел у фінскай вайне ў якасці спецыяльнага карэспандэнта цэнтральнай ваеннай газеты. Ён трапіў у самае пекла баёў пад Суомуссалмі, якія вялі 163-я і 44-я стралковыя дывізіі Чырвонай Арміі ва ўмовах горна-таёжных лясоў.
У адным з баёў 4 студзеня 1940 года загінуў спецыяльны карэспандэнт газеты «Красная звезда» Барыс Міхайлавіч Левін. Загінуўшым, сярод якіх і Барыс Міхайлавіч, у камуне Суомуссалмі быў пастаўлены помнік з надпісам «Сынам Отечества – скорбящая Россия. 1939–1940»
ЛІТАРАТУРА
1. Невядомы вядомы зямляк / падрыхт. К. П. Гайдукоў // Сцяг Перамогі (Лёзна). – 2013. – 26 лістап. – С. 3.
СПАСЫЛКІ
