Афганистан. Без права на забвение

Афганистан. Без права на забвение

Афганистан. Без права на забвение

Художники Витебщины

Художники Витебщины

Художники Витебщины

Сіпакоў Іван Данілавіч

Дата нараджэння
15.01.1936
Месца нараджэння
Віцебская вобласць, Аршанскі раён, вёска Зубрэвічы
Дата смерці
10.03.2011
Род дзейнасці
пісьменнік
1953–2011
Узнагароды і прэміі
дзяржаўная прэмія Беларусі імя Я. Купалы (1976)
Заслужаны дзеяч культуры Рэспублікі Беларусь (1997)

СІПАКОЎ ЯНКА (ІВАН ДАНІЛАВІЧ) нарадзіўся 15 студзеня 1936 года ў вёсцы Зубрэвічы Аршанскага раёна ў сялянскай сям'і, беларускі паэт і празаік, перакладчык і нарысіст.

У гады Вялікай Айчыннай вайны страціў бацькоў і рана далучыўся да працы. Працаваў паштальёнам, літсупрацоўнікам шклоўскай раённай газеты. У 1960–1973 гг., пасля вучобы ў Беларускім дзяржаўным ўніверсітэце, працаваў у «Вожыку», і амаль дваццаць год – у часопісе «Маладосць».

3 1993 года загадваў рэдакцыяй літаратуры, мовы, фальклору і этнаграфіі выдавецтва «Беларуская Энцыклапедыя». 3 1997 года працаваў у часопісе «Беларусь».

Творчую дзейнасць Я. Сіпакоў пачаў як паэт. Свой першы верш надрукаваў у 1953 годзе ў аршанскай раённай газеце, а ў 1960 годзе выйшаў яго першы паэтычны зборнік «Сонечны дождж». Потым былі зборнікі: «Лірычны вырай» (1965), «Дзень» (1968), «3 вясны ў лета» (1972). Лепшае з іх склала кнігу выбранай паэзіі «Вочы ў вочы» (1978).

Лірыка Я. Сіпакова вызначаецца незвычайнай душэўнасцю, яна глыбока засяроджана на ўнутраным духоўным свеце чалавека. Адну з самых лірычных форм паэзіі – санет – паэт выкарыстаў для стварэння цыкла «Жанчына». Тэмы адказнасці чалавека за будучае планеты, чысціні і прыгажосці чалавечых узаемаадносін знайшлі адлюстраванне ў гэтым вянку санетаў.

Разам з тым чыста лірычных вершаў у Я. Сіпакова мала. Ужо ў яго першых паэтычных зборніках узнікае эпічная тэндэнцыя, якая неад'емна існуе побач з яго лірычнай стыхіяй. Вельмі многія вершы Я. Сіпакова сюжэтна-падзейныя. Паэт надзвычай часта звяртаецца да гістарычнага мінулага, гістарычных асоб і калізій. З'явай у беларускай паэзіі стала кніга Я. Сіпакова «Веча славянскіх балад» (1973), адзначаная ў 1976 годзе Дзяржаўнай прэміяй Беларусі імя Я. Купалы. Яе складаюць больш за пяцьдзесят балад, у якіх на гістарычных фактах і фальклорных крыніцах паэт узнаўляе радасныя і трагічныя моманты з гісторыі славянскіх народаў.

Эпічны свет, які магутна і шматгалоса ўварваўся ў лірыку паэта, прывёў яго да прозы, прычым прозы таксама лірычнай. Як празаік Я. Сіпакоў пачаў з нарысаў «Акно, расчыненае ў зіму», «Па зялёную маланку», «Там, дзе Сібір», «Даверлівая зямля». У 1971 годзе яны склалі асобную кнігу «Па зялёную маланку».

Пасля былі кнігі прозы «Крыло цішыні», якая мела падзагаловак «Кніга вёскі» (1976), «Жанчына сярод мужчын» (1980), «Спадзяванне на радасць» (1983), «Журба ў стылі рэтра» (1990) і інш. Ад вясковай прозы, прасякнутай памяццю ваеннага і пасляваеннага часу (аповесці «Крыло цішыні» і «Усе мы з хат»), пісьменнік ідзе да важных праблем этычнага характару (аповесць «Жыві як хочацца»), праблем духоўнага жыцця як на вайне, так і ў мірны час (цыкл апавяданняў «Жанчына сярод мужчын»), набалелых пытанняў беларускага нацыянальнага быцця, Чарнобыля, лёсу беларускай мовы («Журба ў стылі рэтра»). Скіраванасцю да жахлівых трагедый веку – землятрусу ў Арменіі і чарнобыльскай катастрофы – вызначаецца кніга паэм у прозе «Ахвярны двор» (1991).

Цікавай падзеяй у літаратурным жыцці XX ст. стала кніга прытчаў Я. Сіпакова «Тыя, што ідуць» (1993), першая такога плана ў нашай літаратуры. Тры дзесяткі прытчаў, аб'яднаныя ў ёй, – творы неабмежаваныя ў прасторы і часе. У іх ужываюцца, пераплятаюцца і ўзаемадзейнічаюць рэальнае і нерэальнае, жыццёвае і прывіднае. Аўтар разважае аб жыцці і смерці, аб тым, што гора і радасць заўсёды побач, што там, дзе плачуць, там, зразумела, не смяюцца, а дзе смяюцца, там можна часам і паплакаць. Праз новыя арыгінальныя формы імкнецца пісьменнік выказаць набалелае. Прытчы Сіпакова вызначаюцца не дыдактызмам і празмернай павучальнасцю, што звычайна ўласціва гэтаму жанру, а глыбокай філасофскай насычанасцю. Яны сімвалічныя па сваёй сутнасці.

Янка Сіпакоў – таксама аўтар фантастычна-прыгодніцкай аповесці «Блуканне па іншасвеце» (1994), цыклаў мініяцюр, гістарычных апавяданняў, зборнікаў гумарэсак «Лысы юбілей» (1965), «Плюс на мінус» (1973) і «Ланцугі для мух» (1980), «Пятніца ў суботу» (1988). Ён пераклаў на беларускую мову асобныя творы А. С. Пушкіна, А. Блока, Т. Шаўчэнкі, В. Хлебнікава, Э. Межэлайціса. Яго пераклады Уолта Уітмена і Хо Шы Міна спецыялісты адносяць да найбольш адпаведных духу і літары арыгінала, глыбокіх і паэтычных. У 1997 годзе пісьменнік атрымаў званне заслужанага дзеяча культуры Рэспублікі Беларусь.

Памёр Іван Данілавіч 10 сакавіка 2011 года.

 

ЛІТАРАТУРА:

1. Андраюк, С. Янка Сіпакоў і яго «Мая бібліятэка» / С. Андраюк // Полымя. – 2013. – № 8. – С. 116–127 ; № 9. – С. 147–156.

2. Баранова, М. 80–летию со дня рождения Янки Сипакова посвящается / М. Баранова // Аршанская газета. – 2016. – 28 янв. – С. 6.

3. Высоцкі, Л. Першая кніга нашага земляка / Л. Высоцкі // Аршанская газета. – 2017. – 2 сак. – С. 15.

4. Гардзей, В. Акно расчынілася ў вечнасць / В. Гардзей // Літаратура і мастацтва. – 2011. – 22 крас. – С. 12.

5. Гоўзіч, І. М. Элегія ў творчасці Янкі Сіпакова / І. М. Гоўзіч // Веснік Віцебскага дзяржаўнага універсітэта. – 2002. – № 3. – С. 88–94.

6. Канцавенка, І. Жыццёвыя крокі Янкі Сіпакова / І. Канцавенка // Аршанская газета. – 2007. – 21 жн. – С. 3.

7. Прыгодзіч, З. Ён любіў Беларусь нашу мілую / З. Прыгодзіч // Літаратура і мастацтва. – 2011. – 22 крас. – С. 12.

8. Прыгодзіч, З. Яго вялікае сэрца / З. Прыгодзіч // Літаратура і мастацтва. – 2011. – 7 кастр. – С. 20.

9. Раманькова, І. Варта ў крылы паверыць свае / І. Раманькова // Аршанская газета. – 2016. – 23 студз. – С. 3.

10. Рублевская, Л. Последняя весна литератора / Л. Рублевская // Советская Белоруссия. – 2011. – 11 марта. – С. 4.

11. Рублевская, Л. Смотри и думай не спеша / Л. Рублевская // Советская Белоруссия. – 2016. – 15 янв. – С. 13.

12. Рублевская, Л. Янка Сипаков: мой самый близкий друг тишина / Л. Рублевская // Советская Белоруссия. – 2007. – 10 апр. – С. 18–19.

13. Саламаха, У. Ён заўсёды любіў Беларусь / У. Саламаха // Літаратура і мастацтва. – 2011. – 23 верас. – С. 4–5.

14. Сіпакоў Янка // Беларускія пісьменнікі : біябібліяграфічны слоўнік : у 6 т. / рэдкал.: І. Э. Багдановіч [і інш.] ; маст. рэд. В. Г. Загародні. – Мінск : БелЭн, 1995. – Т. 5 : Пестрак–Сяўрук. – С. 319.

15. Сіпакоў Янка // Памяць: Орша. Аршанскі раён : гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі : у 2 кн. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.] ; склад.: Т. Г. Ігнацьева [і інш.] ; мастак Э. Э. Жакевіч. – Мінск : БелЭн, 2000. – Кн. 2. – С. 440.

16. Талент шчодры і шматгранны // Вёрсты пройдзенных дарог / І. А. Яршоў, В. М. Сіднякова. – Магілёў : Магілёўская друкарня, 2003. – С. 126–135.

17. Целеш, Л. «Паэты не сыходзяць у нябыт!» / Л. Целеш // Аршанская газета. – 2012. – 24 сак. – С. 6.

18. Чэмер, М. Быў там і ўсё тое бачыў... / М. Чэмер // Настаўніцкая газета. – 2011. – 17 сак. – С. 15.

19. Янка Сіпакоў // Беларускія пісьменнікі (1917–1990) : даведнік / склад. А. К. Гардзіцкі. – Мінск : Мастацкая літаратура, 1994. – С. 497.

20. Яршоў, І. Турботныя словы пра вёску / І. Яршоў // Аршанская газета. – 1998. – 18 жн. – С. 2.