Буйко Аляксандр Міхайлавіч нарадзіўся ў 1885 годзе ў в. Астраўляны Дзісенскага павета Вілейскай губерні (цяпер Шаркаўшчынскі раён). Рэвалюцыянер, партыйны і дзяржаўны дзеяч.

У 1904 годзе ўступіў у РСДРП. Прымаў актыўны ўдзел у рэвалюцыі 1905–1907 гг., вёў падрыхтоўку да ўзброенага паўстання, уваходзіў у баявую дружыну. 3 1906 года – член Пецярбургскага камітэта РСДРП, у 1907–1909 гг. – член яго выканаўчай камісіі.

Са студзеня 1918 года – намеснік старшыні Прыбайкальскага выканаўчага камітэта і старшыня Рэўтрыбунала Прыбайкалля. Пасля захопу Забайкалля белагвардзейцамі эмігрыраваў у Манголію, потым у Кітай. Вярнуўся ў Расію 1 красавіка 1920 года. Адзін з кіраўнікоў разгрому войск Унгерна. У 1921 годзе – эмісар Далёкаўсходняй Рэспублікі ў Прыбайкаллі, сакратар Далёкаўсходняга Бюро ЦК РКП(б). 3 1922 года – старшыня Народнага сходу Далёкаўсходняй рэспублікі, пазней намеснік наркама гандлю РСФСР. У 1933–1941 гг. – памочнік галоўнага арбітра пры Савеце Народных Камісараў РСФСР. Аўтар кнігі «Шлях рабочага» (1934).

Памёр 30 студзеня 1941 года.

ЛІТАРАТУРА

1. Буйка Аляксандр Міхайлавіч // Памяць: Шаркаўшчынскі раён : гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / рэдкал.: Л. М. Драбовіч [і інш.] ; уклад. Л. М. Лабачэўская ; мастак Э. Э. Жакевіч. – Мінск : Белта, 2004. – С. 101.

2. Буйко Аляксандр Міхайлавіч // Нашы землякі ў далёкім і блізкім замежжы : біяграфічны даведнік / М. П. Кузьміч, М. І. Сцепаненка. – Віцебск : Витебская областная типография, 2007. – С. 26.