Ктатараў Алег Аляксандравіч нарадзіўся 15 чэрвеня 1919 года ў г. Хвалынск Саратаўскай вобласці.

У 1941 г. скончыў вучобу ў Маскоўскім дзяржаўным інстытуце нафты і газу імя І. М. Губкіна па спецыяльнасці «Тэхналогія перапрацоўкі нафты і газу».

У пачатку Вялікай Айчыннай вайны быў прызваны ў армію, але неўзабаве як спецыяліст-нафтаперапрацоўшчык быў адкліканы з войска ў Міністэрства нафтавай прамысловасці СССР і камандзіраваны на працу ў г. Орск Арэнбургскай вобласці, дзе ён працаваў на нафтаперапрацоўчым заводзе імя В. П. Чкалава.

У 1949 г. па загаду Міністэрства яго камандзіравалі ў Чарнікаўск Башкірскай АССР, дзе да 1956 г. ён працаваў на пасадах начальніка вытворча-тэхнічнага аддзела і галоўнага інжынера Чарнікаўскага НПЗ, а затым – дырэктара Новаўфімскага НПЗ.

З 1956 г. – у цэнтральным апараце Міністэрства хімічнай прамысловасці, намеснік начальніка Галоўнага ўпраўлення па перапрацоўцы нафты і вытворчасці штучнага вадкага паліва. У 1957 г. камандзіраваны ў КНР для аказання тэхнічнай дапамогі па будаўніцтве завода і перапрацоўцы нафты; затым – на будаўніцтва Новаяраслаўскага НПЗ.

У 1958 г. накіраваны на будаўніцтва Полацкага нафтаперапрацоўчага завода. А. А. Ктатараў – першы дырэктар прадпрыемства. Пад яго кіраўніцтвам была ўведзена ў эксплуатацыю ўстаноўка па перапрацоўцы нафты АВТ-1. Дзякуючы яго ініцыятыве, пачала развівацца сацыяльная сфера: адкрываліся крамы, дзіцячыя сады, моладзевыя інтэрнаты, будавалася жыллё.

У 1963 г. прызначаны намеснікам старшыні Савета народнай гаспадаркі БССР па нафтаперапрацоўцы, хіміі і мікрабіялагічнай прамысловасці. З 1965 г. – першы намеснік міністра нафтаперапрацоўчай і нафтахімічнай прамысловасці СССР.

Член ЦК КПБ Беларусі, дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1963–1967), дэлегат XX з'езда КПСС. Узнагароджаны ордэнамі Леніна, Працоўнага Чырвонага Сцяга, «Знак Пашаны». За вялікі ўклад у навукова-тэхнічны прагрэс галіны, стварэнне і прамысловае ўкараненне ўстаноўкі АВТ-6 на Полацкім НПЗ у 1970 годзе яму прысуджана Дзяржаўная прэмія СССР.

Памёр Алег Аляксандравіч 11 снежня 1974 года.

Імя Ктатарава носіць адна з вуліц Наваполацка, у горадзе ўсталяваныя бюст і мемарыяльная дошка.

ЛІТАРАТУРА

1. Вахрамеева, И. Улица Двинская – часть генерального плана Олега Ктаторова / И. Вахрамеева // Вестник Нафтана (Новополоцк). – 2014. – 14 июня. – С. 1, 3.

2. Ктаторов Олег Александрович // Почетные граждане белорусских городов : биографический справочник / Б. Д. Долготович. – Минск : Беларусь, 2008. – С. 89.

3. Ктаторов Олег Александрович // Почетные граждане города Новополоцка / [сост. С. Б. Филиппенкова ; ред. совет: Н. М. Марченко, В. К. Мартыненко, М. В. Караваева]. – Новополоцк : ПГУ, 2015. – С. 5.

4. Кулешова, Е. А. Большой заплыв / Е. А. Кулешова ; беседовал В. Факеев // Новополоцк сегодня. – 2017. – 14 марта. – С. 5.

5. Тетерук, В. Первый директор первого белорусского НПЗ / В. Тетерук // Вестник Нафтана (Новополоцк). – 2009. – 11 июля. – С. 3.

6. Факеев, В. Большак отечественной нефтехимии / В. Факеев // Новая газета (Наваполацк). – 2010. – 6 лют. – С. 2.

7. Факеев, В. Первый директор / В. Факеев // Новая газета (Наваполацк). – 2009. – 17 ліп. – С. 2.

8. Факеев, В. Футбол и память / В. Факеев // Вестник Нафтана (Новополоцк). – 2010. – 6 февр. – С. 6.

9. Факеев, В. Гений места / В. Факеев // Новая газета (Наваполацк). – 2014. – 20 июня. – С. 4.