Афганистан. Без права на забвение

Афганистан. Без права на забвение

Афганистан. Без права на забвение

Художники Витебщины

Художники Витебщины

Художники Витебщины

Рохкінд Соф’я (Спрынца) Львоўна

Дата нараджэння
1903
Месца нараджэння
Віцебская вобласць, Талачынскі раён, г. Талачын
Дата смерці
11.06.2000
Род дзейнасці
педагог
Спецыялізацыя
лінгвістыка
Навуковая ступень
кандыдат філалагічных навук (1934)
Навуковае званне
дацэнт (1938)

Рохкінд Соф'я (Спрынца) Львоўна нарадзілася ў 1903 годзе ў Талачыне ў адукаванай яўрэйскай сям'і.

У 1920–1925 гг. вучылася ў Інстытуце вышэйшых яўрэйскіх ведаў у Петраградзе.

У 1926 годзе, працуючы ў школе для дарослых, працягвала вучобу на яўрэйскім аддзяленні літаратурна-лінгвістычнага факультэта Другога Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта.

У 1928 годзе атрымала кваліфікацыю «Выкладчык яўрэйскай мовы».

З верасня 1928 да сярэдзіны кастрычніка 1931 года выкладала літаратуру і грамадазнаўства ў розных сярэдніх школах Веліжа, Пскова і Мінска.

У кастрычніку 1931 года паступіла ў аспірантуру пры Акадэміі навук БССР. Праз год, паралельна з вучобай, выкладала практычны курс у Маскоўскім дзяржаўным універсітэце.

У 1934 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю па мове яўрэйскай рэвалюцыйнай і публіцыстычнай літаратуры канца 80-х – пачатку 90-х гг. ХІХ ст.

З 1933 года працавала ў Інстытуце мовы і літаратуры. У званні дацэнта выкладала агульнае мовазнаўства на літаратурным факультэце і факультэце замежных моў Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута. 11 лістапада 1938 г. Вышэйшая атэстацыйная камісія СССР зацвердзіла Соф'ю Львоўну ў навуковым званні дацэнта.

У гады Вялікай Айчыннай вайны выехала ў Казахстан, дзе з 1941 года працавала інспектарам-метадыстам Акмалінскага абласнога аддзела народнай адукацыі, з чэрвеня 1942 па люты 1944 гг. – дырэктарам сярэдняй школы ў вёсцы Імантава, а з сакавіка па верасень 1944 года – загадчыкам вучэбнай часткі школы для дарослых у г. Какчэтаў і інспектарам Какчэтаўскага абласнога аддзела адукацыі.

У лістападзе 1944 года вярнулася на працу ў Мінскі педінстытут у званні дацэнта кафедры рускай мовы, а са снежня пачала выконваць абавязкі намесніка загадчыка кафедры. Праз два гады стала загадчыкам кафедры рускай мовы. У 1949 годзе пераведзена на пасаду дацэнта кафедры рускай мовы.

За гады навукова-педагагічнай дзейнасці апублікавала работы па актуальных праблемах беларускага мовазнаўства: «Да вывучэння словаўтварэння беларускай мовы» (1955), «З гісторыі лексікі беларускай мовы» (1955), «Аддзеяслоўныя назоўнікі ў сучаснай беларускай мове» (1961).

У 1939 годзе ў суаўтарстве з К. І. Гурскім, Ц. П. Ломцевым, Г. З. Шклярам, С. І. Рысінай апублікавала падручнік «Сінтаксіс беларускай мовы».

Сумесна са Г. З. Шклярам стварыла першы ў Савецкім Саюзе «Яўрэйска-рускі слоўнік» (1940).

З'яўляецца аўтарам раздзела «Словаўтварэнне» падручніка «Курс сучаснай беларускай мовы (фанетыка, марфалогія, лексіка)» (1940).

У 1996–1998 гг. напісала ўспаміны пра горад свайго дзяцінства і юнацтва – Талачын.

Памерла 11 чэрвеня 2000 года ў Мінску.

 

ЛІТАРАТУРА

1. Главный труд // Синеокая Толочинщина: история, экономика, культура, памятные места / А. А. Шнейдер. – Минск : Бизнесофсет, 2009. – С. 38–39.

2. Рохкинд, С. Л. Воспоминания Рохкинд Спринцы Львовны (1903–2000) / С. Л. Рохкинд // Наша Талачыншчына. – 2007. – 3 лют. – С. 4 ; 10 лют. – С. 3 ; 17 лют. – С. 4.

 

СПАСЫЛКІ

arrow Дзятко Д. В. «Асоба ў беларускай лінгвістыцы: Спрынца Львоўна Рохкінд»