Афганистан. Без права на забвение

Афганистан. Без права на забвение

Афганистан. Без права на забвение

Художники Витебщины

Художники Витебщины

Художники Витебщины

Сікора Іван Паўлавіч

Дата нараджэння
19 09.1885
Месца нараджэння
Віцебская вобласць, Шаркаўшчынскі раён, в. Малыя Алашкі
Дата смерці
26.09.1966
Род дзейнасці
селекцыянер
Узнагароды і прэміі
грамата Вярхоўнага Савета БССР
Ганаровая грамата Міністэрства сельскай гаспадаркі
вялікі сярэбраны медаль ВДНГ СССР
Заслужаны аграном БССР

Сікора Іван Паўлавіч нарадзіўся 19 верасня 1885 года ў в. Малыя Алашкі. Закончыў Полаўскае пачатковае вучылішча, Краснагорскую настаўніцкую школу. Ваенную службу праходзіў у Хабараўскім краі. У гады Першай сусветнай вайны быў на фронце. У 1925 годзе закончыў Кракаўскія курсы настаўнікаў. Пачаў працаваць настаўнікам у Глыбоцкім раёне. Але праз год быў звольнены з работы за тое, што вёў заняткі на беларускай мове. Потым служыў садоўнікам графа Пшаздзецкага ў Варапаева, дзе і пачаў вясці даследчую працу па садаводстве.

15 красавіка 1941 года па рашэнні СНК БССР на базе саду І. П. Сікоры адкрыўся Паўночны апорны пункт Беларускага навукова-даследчага інстытута бульбаводства, пладаводства і агародніцтва. Іван Паўлавіч стаў загадчыкам гэтага пункта. У садзе прайшлі апрабаванне звыш 600 сартоў яблынь, больш 100 сартоў груш, 500 сартоў агрэсту. Вяршыняй селекцыйнай дзейнасці стаў гібрыд № 1377, плады якога амараты вобразна назвалі «Яблыкамі ХХІ стагоддзя». Пасля смерці І. П. Сікоры сорт атрымаў назву «Памяць Сікоры».

І. П. Сікора зрабіў значны ўнёсак у развіццё садоўніцтва ў Віцебскай вобласці і ў Беларусі. За гады сваёй працы ён распаўсюдзіў сярод насельніцтва звыш 60 тыс. сеянцаў і 50 тыс. саджанцаў.

За поспехі ў развіцці айчыннага садаводства Іван Паўлавіч быў узнагароджаны граматай Вярхоўнага Савета БССР, Ганаровай граматай Міністэрства сельскай гаспадаркі і вялікім сярэбраным медалем ВДНГ СССР. У 1956 годзе яму было прысвоена званне «Заслужаны аграном БССР».

Памёр І. П. Сікора 26 верасня 1966 года.

 

ЛІТАРАТУРА

1. Бандаронак, І. «Свайго Сікору помніць родная зямля» / І. Бондар // Кліч Радзімы (Шаркаўшчына). – 2008. – 27 верас. – С. 2.

2. Дроздова, Н. Яблочный Спас – его души частичка / Н. Дроздова // Віцьбічы = Витьбичи. – 2000. – 18 авг. – С. 1.

3. Кравцов, П. На родине Сикоры / П. Кравцов // Хозяин. – 2003. – № 8. – С. 11–13.

4. Музейный сад садовода-самоучки (об Иване Павловиче Сикоре) // Города Беларуси. Витебщина: в некоторых интересных исторических сведениях / Ю. Татаринов. – Минск : Энциклопедикс, 2006. – С. 65–66.

5. Пастернак, Т. На Яблочный спас – в Шарковщину / Т. Пастернак // Народнае слова. – 2006. – 19 жн. – С. 5.

6. Райчонак, С. Аднавіць сад / С. Райчонак // Кліч Радзімы (Шаркаўшчына). – 2002. – 17 крас. – С. 2.

7. Райчонак, С. І. П. Сікора і Л. М. Талстой / С. Райчонак // Кліч Радзімы (Шаркаўшчына). – 2002. – 24 жн. – С. 2.

8. Райчонак, С. Прызванне Івана Паўлавіча / С. Райчонак // Кліч Радзімы (Шаркаўшчына). – 2006. – 23 верас. – С. 5.

9. Серпуць, Ю. Яго духоўнае багацце, або Пра ўменне знайсці сябе / Ю. Серпуць // Кліч Радзімы (Шаркаўшчына). – 2008. – 22 сак. – С. 2, 6.

10. Сикора Иван Павлович // Республика Беларусь : энциклопедия : [в 7 т.] / редкол.: Г. П. Пашков [и др.]. – Минск : БелЭн імя П. Броўкі, 2008. – Т. 6 : Пейзаж–Снегирёв. – С. 652.

11. Славутыя землякі // Памяць: Шаркаўшчынскі раён : гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / рэдкал.: Л. М. Драбовіч [і інш.] ; уклад. Л. М. Лабачэўская ; мастак Э. Э. Жакевіч. – Мінск : Белта, 2004. – С. 424–436.

12. Табола, С. Сікоравы сад / С. Табола // Краязнаўчая газета. – 2005. – № 46 (снеж.). – С. 5.

 

СПАСЫЛКІ

arrow Иван Павлович Сикора